Tegannî, ezanı veya Kur’an-ı Kerim’i müzikle, şarkı söyler gibi okumak anlamına gelir.

Yani sesle oynamak, kelimeleri zikzaklı biçimde uzatmak tegannîdir.

Ağzı ve gırtlağı gereksiz biçimde zorlayarak ezanı süslemeye çalışmak tegannîdir.

Fıkıh âlimleri, özellikle Hanefî fakihlerinden İmam Alâuddîn el-Kâsânî, Bedâi’us-Sanâi adlı eserinde, ezan okurken telhîni (müziği) terk etmenin sünnet olduğunu belirtmiştir.

Dolayısıyla tegannî, ezana doğal olmayan bir musiki katmaktır.