Din gününün, yani kıyametin tek mâliki ve tek yetkilisi Allah’tır.
Hiç kimse Allah’ın izni olmadan bir şey yapamayacaktır.
Kur’an-ı Kerim’de bu durum açıkça belirtilmiştir:
مَنْ ذَا الَّذِي يَشْفَعُ عِنْدَهُ إِلَّا بِإِذْنِهِ
“O’nun izni olmadan kim şefaat edebilir?”
Dolayısıyla şefaat, Allah’ın izniyle gerçekleşir.
Allah Teâlâ dilediğine şefaat etme izni verir.
Şefaat, yalnız kalan kişinin yanında olmak, ona destek olup yardımda bulunmak demektir.
Allah kime şefaat etme izni verirse ve kimler için şefaat edilmesine izin verirse; şefaat edecek olan da, kendisine şefaat edilecek olan da Allah’ın müsaadesiyle belirlenecektir.
Şefaat haktır. Ehl-i Sünnet âlimleri bu konuda ittifak etmiştir.
Ancak bu şefaatten sadece iman edenler yararlanacaktır.
İman etmeyenlere şefaat yoktur.
Kur’an-ı Kerim’de ve sahih hadislerde açık deliller vardır: Şefaat, Allah’ın izniyle gerçekleşecektir.
Peygamberler, veliler, şehitler, salih kullar, kişinin tuttuğu oruç ve okuduğu Kur’an, Allah izin verirse, şefaat edebileceklerdir.