Vakıf, (vakf) sözlükte “durmak, kelimeyi kendinden sonraki kelimeden ayırmak” anlamına gelir.
Tecvid ilminde ise okumaya tekrar başlamak (ibtida) niyetiyle, sesi kesmek ve nefes almak demektir.
Kur’an tilavetinde doğru mananın korunması için büyük önem taşır.
Vakıf, ayet sonlarında veya ortalarında, lafız ve anlamın tamamlandığı yerlerde, sükûn üzere durmak suretiyle yapılır.
İmamın veya okuyucunun ayet sonlarında duracaksa gerçekten durması, durmayacaksa da harekeyi açıkça okuması gerekir.
Aksi halde “ne vakıf ne vasıl” olur ki, bu da okuma hatası sayılır.